 |
| Το προσεγμένο εξώφυλλο έχει άμεση σχέση με το περιεχόμενο του βιβλίου . Μια σκάλα που σχηματίζουν τα σύννεφα χάνεται στο γαλάζιο ουρανό... |
 |
| Κατάμεστη στην παρουσίαση του βιβλίου η αίθουσα εκδηλώσεων του 2ου Γενικού Λυκείου Άνω Λιοσίων |
 |
| Η νεαρή συγγραφέας Δέσποινα Κλόκουζα εξηγεί μερικές από τις σκέψεις του βιβλίου της |
 |
| Το βιβλίο προλόγισαν ο Λυκειάρχης Μανώλης Λάππας, ο εκδότης Αβέρκιος Λουδάρος και ο πατήρ Φανούριος από την Ενορία του Αγίου Κωνσταντίνου. Αποσπάσματα διάβασε η φιλόλογος Παναγιώτα Μπουρτζουκλή |
 |
| Ο αναπλ. Δήμαρχος και Πρόεδρος της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας Νίκος Χατζητρακόσιας βρίσκεται πάντα σε όλες τις εκδηλώσεις που έχουν σχέση με την Παιδεία και τον Πολιτισμό |
 |
| Η Ένωση Γονέων εκπροσωπήθηκε από την Πρόεδρο Αντωνία Μπλέτσα και τη Γενική Γραμματέα Γεωργία Παπανδρέου κι ο Σύλλογος Τριτέκνων από την Πρόεδρο Κλέλια Βαρβαρίγου. Ο Κώστας Κλόκουζας είναι ο θείος που ενθάρρυνε τη Δέσποινα στο εγχείρημά της κι ο Γενικός Γραμματέας του Δήμου Αργύρης Αργυρόπουλος της ζήτησε να γράψει μια αφιέρωση στο δικό του αντίτυπο |
 |
| Οι φοβερές φίλες της Δέσποινας εντυπωσίασαν φορώντας ομοιόμορφα μπλουζάκια με τον τίτλο του βιβλίου |
 |
| Η Δέσποινα με την οικογένειά της, που όπως και η ίδια αναφέρει στον πρόλογο του βιβλίου της, τη στηρίζει σε όλες της τις προσπάθειες. Ο πατέρας της Γιώργος είναι δραστήριο μέλος του γονεϊκού κινήματος και αγωνίζεται για τη βελτίωση των συνθηκών λειτουργίας των σχολείων |
Για πολλούς η ευτυχία είναι κάτι άπιαστο. Για τη Δέσποινα Κλόκουζα, τη νεαρότερη συγγραφέα στο Δήμο Φυλής, είναι κάτι απόλυτα προσδιορισμένο. Είναι οι στιγμές, τα δευτερόλεπτα που θα αξιοποιήσει, που θα χαρεί ο καθένας. Και φυσικά έχει άμεση σχέση με το πώς αντιλαμβάνεται το νόημα της ζωής. Για τη Δέσποινα η ζωή είναι ένας σάκος του μποξ. «Εσύ είσαι απέναντι και χτυπάς, χτυπάς, χτυπάς μέχρι ο σάκος να ανοίξει, να σπάσει να σου δώσει όλα αυτά που προσδοκάς, όλα τα όνειρά σου, γι’ αυτά που παλεύεις καθημερινά. Αν όμως τα παρατήσεις, κουραστείς και δεν χτυπήσεις άλλο, τότε δεν θα καταφέρεις όλες τις προσδοκίες, τα θέλω σου» υποστηρίζει.
Η τελευταία φράση είναι το κλειδί στο σκεπτικό της Δέσποινας, σε αυτό που η ίδια αποκαλεί Παγκόσμιο Ιδεολογικό Πρόβλημα. Η λύση που προτείνει είναι να μη φοβηθούμε το δρόμο για την ευτυχία που θυμίζει σκάλα, με σκαλοπάτια που απέχουν πολύ το ένα απ’ τ’ άλλο. «Θέλει τεράστια άλματα για να φτάσει κανείς στο τελευταίο σκαλοπάτι, άλματα που όμως έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Μπορεί ο καθένας να το κάνει, αρκεί να πιστέψει στον εαυτό του, να παλέψει, να ονειρευτεί, να ευαισθητοποιηθεί, να προσφέρει ν’ αγκαλιάσει, ν’ αγαπήσει πολύ, ή απλά να νιώσει κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, πως είναι ελεύθερος, ζει, ελπίζει πως ο δρόμος για την ευτυχία τον περιμένει, αρκεί αυτός να διαλέξει, αρκεί να δει το φως που ακτινοβολεί και λάμπει περισσότερο από τον ήλιο, φως που οδηγεί την ψυχή στο τέλος, στο σκοπό». Και ποιος τελικά είναι ο σκοπός; « Να γεμίσει κανείς την ώρα του με πράγματα που αγαπάει, με πράξεις που θαυμάζει, με πρόσωπα που λατρεύει, μήπως έτσι και καταφέρει και φτάσει γεμάτος στο τέλος. Στο τελευταίο σκαλοπάτι της ευτυχίας που αργά ή γρήγορα όλοι θα ανέβουμε», σημειώνει.
Αυτό το τελευταίο σκαλοπάτι της ευτυχίας, τιτλοφορεί τον προβληματισμό που η Δέσποινα συμπύκνωσε στις 92 σελίδες του καλαίσθητου βιβλίου της. Με απλά λόγια το τελευταίο σκαλοπάτι της ευτυχίας είναι ο θάνατος…
Παρουσιάζοντας το βιβλίο στο κοινό της πόλης η νεαρή συγγραφέας φαινόταν αγχωμένη και λυτρωμένη συνάμα. Στις αράδες του δεν αρκέστηκε να δώσει τη δική της εκδοχή για το νόημα της ζωής και για την ευτυχία. Βρήκε χώρο για να εκφράσει τις αγωνίες αλλά και να απολογηθεί για τα λάθη της γενιάς της.
Πως κατέφερε να τα εκφράσει όλα αυτά; Μέσα από το μονόλογο μιας συνομήλικής της, που καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι νιώθει βαθειά αδικημένη από τη ζωή μέχρι που ανακαλύπτει δύο ανθρώπους με πολύ μεγαλύτερα προβλήματα αλλά και κουράγιο από αυτήν. Η ιστορία θυμίζει τον ήρωα της περσικής παροιμίας που ένιωθε απογοητευμένος γιατί δεν είχε παπούτσια μέχρι που είδε κάποιον που δεν είχε πόδια, αλλά η Δέσποινα δε χρειάζεται να απολογηθεί γι’ αυτό. Οι τόσο ίδιοι και διαφορετικοί, συνάμα, άνθρωποι κάνουν πολύ συχνά τις ίδιες σκέψεις…
Κατά τα άλλα, το βιβλίο της Δέσποινας διαπνέεται από την έντονη αγωνία του έφηβου να δώσει απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της ζωής. Απαντήσεις που είτε δεν θα πάρει είτε δε χρειάζονται.
Με ένα πικρό χαμόγελο εξάλλου μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει τη θεμελιώδη για το βιβλίο σκέψη ότι όλα παλεύονται, αρκεί να έχει κανείς όραμα, θέληση και τρόπο. Νεανική αποκοτιά, αλαζονεία ή απλά έλλειψη πείρας; Μάλλον το τελευταίο. Σύντομα η Δέσποινα θα καταλάβει ότι η ζωή για πολλούς είναι ένα μεγάλο τσουνάμι. Αν σε τσακίσει στα βράχια, μπορεί και να μην ορθοποδήσεις ποτέ…
Εν κατακλείδι, η πρώτη συγγραφική απόπειρα της Δέσποινας είναι πολύ ελπιδοφόρα. Εκ πρώτης όψεως το πόνημα είναι μικρό για μυθιστόρημα, μεγάλο για διήγημα, βαρύ για νουβέλα, ρηχό για δοκίμιο κι αναζητά συγγραφικό είδος. Όμως, επειδή στην ουσία αποτελεί μια πραγματεία περί ευτυχίας, μάλλον εμπίπτει στο φιλοσοφικό στοχασμό όσο βαρύγδουπο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο. Όσο για τη γραφή της είναι αρκετά γλαφυρή, αυθόρμητη κι ευαίσθητη. Μεγάλο συγγραφικό πλεονέκτημα αποτελεί η πολύ διεισδυτική για την ηλικία της ματιά.
Γι αυτό και η πρόβλεψη ότι αύριο θα την καμαρώσουμε προβεβλημένη συγγραφέα είναι απόλυτα δικαιολογημένη.
Η παρουσίαση
Όλα ήταν μαγικά κι ονειρεμένα στο αμφιθέατρο του 2ου Λυκείου Άνω Λιοσίων το πρωινό της Κυριακής 27 Σεπτεμβρίου 2015. Η Δέσποινα Κλόκουζα καλωσόρισε τους καλεσμένους, έχοντας στο πλευρό της τους γονείς και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της. Παρόντες οι δάσκαλοι, ο πνευματικός της και οι τρομερές φίλες της, πανέμορφες, οργανωμένες και οιμοιόμορφες, φορώντας t-sirt με τον τίτλο του βιβλίου. Το βιβλίο προλόγισαν ο Διευθυντής του 2ου Λυκείου Μανώλης Λάππας, ο εκδότης (ΛΥΚΟΦΩΣ) Αβέρκιος Λουδάρος, ο Αναπλ. Δήμαρχος και Πρόεδρος της ΔΕΠ Νίκος Χατζητρακόσιας, ενώ αποσπάσματα διάβασε η Υποδιευθύντρια του 2ου Γυμνασίου Άνω Λιοσίων Παναγιώτα Μπουρτζουκλή. Η Δέσποινα επιφύλαξε ένα συγκλονιστικό φινάλε στην παρουσίαση, συνδέοντας το περιεχόμενο του βιβλίου της με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη ζωή ο Νικ Βούισιτς ένας άνθρωπος που μπορεί να χαίρεται τη ζωή και να νιώθει αισιόδοξος παρόλο που γεννήθηκε χωρίς χέρια και πόδια…
Αμέσως μετά χαλάρωσε τους καλεσμένους από τη συναισθηματική φόρτιση στην οποία τους υπέβαλε, με μια μίνι δεξίωση, στη διάρκεια της οποίας υπέγραψε τα αντίτυπα του βιβλίου της. Τα έσοδα δεν διατέθηκαν για την κάλυψη των εξόδων της έκδοσης, αλλά για την ενίσχυση της ΚΙΒΩΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Ανανεώνουμε το ραντεβού μας με τη Δέσποινα για την παρουσίαση του επόμενου βιβλίου της. Προηγουμένως θα πρέπει να ανέβει ένα δύσκολο σκαλί στη σκάλα της ευτυχίας. Να εισαχθεί, του χρόνου στη Σχολή Φιλολογίας, ενός Πανεπιστημίου, μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων.
Μπορεί να το κάνει, αρκεί να πιστέψει στον εαυτό της, να παλέψει, να ονειρευτεί, όπως λέει και στο βιβλίο της… Διαβάστε το…
Δείτε στο βίντεο την ομιλία της συγγραφέως και την ανάγνωση αποσπάσματος του βιβλίου από τη φιλόλογο Παναγιώτα Μπουρτζουκλή που το επιμελήθηκε. Τελευταίο το βίντεο του Νικ Βούισιτς που συγκίνησε το ακροατήριο...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου